Deze week gaat bij ons thuis de boeken in als de feestweek van het jaar. Zeker voor jongste die zondag op haar stoeltje in de Kuip voor de eerste keer Feyenoord de schaal zag winnen. Om vervolgens voor de eerste keer in de Hofpleinvijver te springen. En een dag later al om 9.15 haar plek in het achterste vak op de Coolsingel in te nemen. Waar ze na drie uur wachten tussen het legioen en door de rook een glimp opving van Feyenoord. Drie uur stil zitten op een dranghekje, terwijl ze normaal gesproken altijd in beweging is. Kampioen, de eerste keer Dinsdagavond werd haar voetbalteam onverwacht en voor de eerste keer kampioen (de gedoodverfde winnaar verloor in de beslissende wedstrijd tegen de nummer drie, heel herkenbaar). Met gierende banden reden we naar het clubhuis waar ze met haar team, bij gebrek aan Hofpleinvijver, de dichtstbijzijnde, niet al te ranzig uitziende sloot insprongen. Gisteren was ze jarig, scheen de zon en lag ze met snoep en vriendinnen voor de eerste keer dit ...
Feyenoord
Rare Moederdag & weekendtips Rotterdam
Moederdag is dit jaar een beetje raar, anders dan alle andere keren daarvoor. Sowieso omdat heel de stad compleet op zijn kop staat voor de landstitel van Feyenoord. Sinds begin mei staat ons huis onder spanning die de ene keer latent en de andere keer zichtbaar (hoorbaar, voelbaar, wat je wil) aanwezig is. Daardoor is het hier net niet elke dag heel relaxed. Heel fijn dus als R en jongste zondag weer zijn vertrokken naar hun plekjes in de Kuip. Dan begint mijn Moederdag. Die duurt totdat zij terug zijn. De uitslag maakt niet veel uit, want de rust maakt direct plaats voor euforie of groot verdriet. Moederdag elke keer Nadat ik ze heb uitgezwaaid, bel ik mijn moeder die begin dit jaar 'op kamers ging' in een verpleeghuis. Dat zijn vaak grappige gesprekken, want hoewel zij nog steeds veel weet, zich herinnert, en ook graag wil vertellen, komen de woorden er niet meer soepel uit. Zoals dat gaat met dementie. Het lijkt het soms net woordzoeker. Alsof ik Frans spreek aan de ...