Tamelijk hyper was ik toen we afgelopen vakantie in de Ardennen waren en er sneeuw werd voorspeld. Een pak sneeuw was stiekem de reden om vorig jaar krokusvakantie in de Ardennen te verblijven. Maar toen was het lenteweer. Ook prachtig. Lunchten we in de stralende zon buiten op een terras. En keken we huizen. A-frames.
Twee maanden later kochten we onze ‘cabin in the woods’ in Durbuy. En sinds deze winter wacht ik op een portie sneeuw op onze A-frame.
Niet eens zoveel als dit droomplaatje, maar gewoon een lekker laagje. Liefst nog een dagje op een sleepiste in de buurt erbij. En dan ook nog eens op een moment dat het huis niet verhuurd zou zijn.
Hoe groot is die kans?
Maar soms zit het mee, heb je geluk en moet je het er helemaal van nemen. Vinden wij. We gooiden alle plannen om, vervroegden een bezoekje aan mijn moeder in Limburg en kochten in Marche handschoenen, mutsen en een winterse outfit voor jongste en haar vriendinnetje. En we zochten uit welke slee- en skipiste open zou zijn die week.
Slee- en skipiste Val de Wanne in Ardennen
Afgelopen jaren reden we vaker voor een dagje sleeën en sneeuw naar de Ardennen. Zo fijn dat we nu geen drie uur hoefden te reizen. Een dik uur rijden vanaf Durbuy werd veel sneeuw verwacht in Ovifat, in de Haute Fagnes (en vlakbij favoriet Peak Beer). Onderweg daar naartoe ging het steeds harder sneeuwen en besloten we dichterbij een piste op te zoeken.
De slee- en skipiste van Val de Wanne bleek geopend en er lag een flink pak sneeuw klaar. Het is drie kwartier tijden van ons huis en een gezellige familieplek om een paar uur door te brengen. Er is een brasserie, je kunt banden en sleeën huren en er is gratis toegang tot de piste. Er is weinig parkeergelegenheid, maar er stonden ook auto’s langs de weg.
Terwijl de meiden als een dolle de berg af gingen, doken de liefde en ik met Cruz de sneeuw in aan de andere kant van de weg.
Op de piste is een brasserie waar je terecht kunt voor drankjes en iets te eten. Bedenk dat het op zo’n zeldzame sneeuwdag bijzonder druk is. Wij hadden verre van perfecte timing: middenin de lunchspits een plekje zoeken. Maar hadden opnieuw geluk en vonden een tafel, verplaatsten nog een keer naar een betere plek en wachtten tot de meiden het sleeën voor gezien hielden.
A-frame in de sneeuw
Het bleef maar sneeuwen en bij terugkomst in Durbuy kon jongste het niet laten om met Cruz het bos in te gaan.
Intussen lag er een witte laag over onze A-frame. Precies wat ik nodig had om een paar ‘cabin in the snow’-plaatjes te schieten.
Geef een reactie